رویدادهایی که منجر به توسعه این پلیمر گرمانرم همه کاره و پرکاربرد شد در اواسط سال 19 در برلین آغاز شد.هفتم قرن با ادوارد سیمون و تقریباً یک قرن بعد با هرمان استودینگر شیمیدان آلی آلمانی و برنده جایزه نوبل ادامه یافت. تولید تجاری پلی استایرن در سال 1930 توسط Badische Anilin & Soda-Fabrik آغاز شد. به زودی، پلیمر پلاستیکی جهان را در بر گرفت. به سرعت به سمت جنگ جهانی دوم پیش می رویم، جایی که ما با ری مک اینتایر، مردی که در حال ماموریت یافتن یک عایق مناسب با انعطاف کافی برای هدفش است، آشنا می شویم. نتیجه تصادفی، “Styrofoam” بسیار سبک و فوق العاده مفید بود، اگرچه عمدتا برای بسته بندی و بالشتک.

خواص

پلی استایرن اغلب یک هموپلیمر حاوی استایرن به عنوان مونومر آن است. این ماده مصنوعی و معطر است، یا ترموست یا ترموپلاستیک و سفت یا فوم است. اگرچه “استروفوم” یا پلی استایرن فومدار، شناخته شده ترین شکل پلی استایرن است، پلی استایرن رزین جامد نیز در هزاران کاربرد یافت می شود. در این شکل، شکننده، سخت، شفاف و قابل رنگ آمیزی در دمای اتاق، پلی استایرن ترموپلاستیک جامد و شیشه مانند است و نقطه ذوب 100 درجه سانتیگراد آن به آن اجازه جریان می دهد. در حدود 210-240 مایع می شوددرجه سانتی گراد، پس از سرد شدن به حالت جامد تبدیل می شود و می توان آن را دوباره گرم کرد. از طرف دیگر، پلی استایرن گرماسخت فقط یک بار گرم می شود. پلی استایرن فوم دار حاوی حباب است و 30 برابر سبک تر از پلی استایرن جامد است.

تولید و فرآوری

مواد خام از نفت خام استخراج می‌شود، تقطیر می‌شود، با بخار ترک می‌خورد و آب‌گیری می‌شود تا استایرن، مونومری که پلی استایرن را می‌سازد، ایجاد شود. پس از ترکیب استایرن با کاتالیزورها در شرایط گرما و فشار خاص در یک راکتور برای تسهیل پلیمریزاسیون، پلی استایرن در گلوله‌هایی تولید می‌شود که سپس تحت پردازش بیشتر قرار می‌گیرند. محصول نهایی یا پلی استایرن با ضربه بالا، مصارف عمومی یا قابل انبساط است. پلی استایرن فوم شده به عنوان دانه های پلی استایرن شروع می شود که با هیدروکربن بخار می شوند تا منبسط شوند. سپس سرد می شوند و دوباره در قالب گرم می شوند تا به شکل دلخواه در بیایند.

برنامه های کاربردی

برای بسته بندی و محافظت از تجهیزات، پلی استایرن اغلب مقرون به صرفه ترین و همه کاره ترین راه حل است، به ویژه برای مواد غذایی و محافظت از کالاهای شکننده در حین حمل و نقل. رزین های پلی استایرن در لوازم خانگی، اغلب برای قطعاتی که نیاز به قالب گیری تزریقی، ترموفرمینگ یا اکستروژن دارند، استفاده می شود. روکش های لوازم خانگی و قطعات الکترونیکی اغلب از پلی استایرن یا عایق بندی شده اند. در صنعت ساختمان از پلی استایرن برای عایق کاری، پانل ها، لوله کشی و وسایل روشنایی استفاده می شود. لوازم آشپزخانه و حمام و اسباب‌بازی‌های کودکان اغلب از پلی استایرن ساخته می‌شوند، مانند لوازم پزشکی مانند سینی‌ها، لوله‌ها، ظروف و روکش‌ها.